Wie is de Verkikkering?

Net als jij heb ik een persoonlijk verhaal waarom ik nu ben waar ik ben en vooral wie ik ben.

Twintig jaar geleden betrad ik vers afgestuurd de arbeidsmarkt met een hart vol idealen en een tomeloze energie.

Ik werkte als neurolinguïst en logopedist in verschillende ziekenhuizen en revalidatiecentra en in een eigen praktijk. Toen de mist van het “overleven” in de drukke en hectische zorgwereld langzaam aan het optrekken was, zag ik om mij heen dat mensen zoals ik ofwel uitvielen door een burn-out, dan wel verbitterden.

Ik wilde geen van beide maar toch werd ik getroffen door een burn-out. Twee zelfs. Ik kwam mezelf tegen, groette vriendelijk, nam wat tijd voor mezelf en donderde vervolgens zo de tweede burn-out in. Een ezel stoot zich in het gemeen.. Ik blijkbaar wel. Wat was er gebeurd? Mijn zorg-hart wilde geven en dat deed ik, maar er was niets meer te geven. Het was op. Ik was op.

In de periode daarna ben ik veel gaan lezen en heb ik mij laten inspireren door befaamde coaches en trainers. Ik kwam ergens achter, of nee, ik werd mij nog meer nadrukkelijk bewust van iets dat ik al wist: zorg eerst goed voor jezelf voor je iets aan een ander geeft. Als je alles weggeeft, heb je namelijk niets meer over om te geven. Maar wat is dat dan; zorgen voor jezelf?

Hoe kun je zorgen voor jezelf als je niet helemaal zeker bent van wat je nodig hebt?

Wie ben ik (echt)? Wat wil ik (echt)? Wat kan ik (echt)?

Inmiddels werk ik bijna tien jaar als docent bij de Hanzehogeschool Groningen waar ik o.m. reflectie- en intervisiedocent ben. Tijdens de reflectie- en intervisielessen kwam ik er al gauw achter dat wat mensen denken, voelen, willen en doen niet altijd is wat het lijkt. Deze zaken liggen vaak verborgen onder een dikke laag (hardnekkige en beperkende) overtuigingen en/of een dikke laag “moetens” die –als we die gaan uitpluizen- niet altijd van onszelf blijken te zijn. De communicatie wordt daardoor “oneerlijk” en zelfs gaan we dingen geloven die we tegen onszelf zeggen.

Daar lag de sleutel tot de antwoorden op de vraag waarom ik tot twee keer toe in een burn-out belandde. Ik kwam erachter dat ik het leven leefde volgens verwachtingen van anderen. Ik zat niet op mijn eigen pad, het pad van wat ik werkelijk wilde en nodig had. En zo ontstond een prachtige zoektocht naar mijn eigen overtuigingen en mijn eigen “moetens”.

Ik ontdekte waar ze vandaan kwamen en begon ze te herkennen en langzaam trok er opnieuw een mist op. Deze keer niet om vertwijfeling te constateren, maar deze keer om helderheid te verschaffen. Van hieruit ben ik mezelf gaan voeden met dingen die ik nodig had.

Ik kan nu geven vanuit een situatie waarin ikzelf vervuld ben. Ik heb werkelijk iets te geven en ik gun jou dat ook.

Cijfer jezelf niet weg, straks ben je niets meer waard voor jezelf en je omgeving, je dierbaren.  Ik ben ervan overtuigd dat alles begint bij jezelf en het mooie is, jezelf ligt precies binnen jouw invloedssfeer.

Als verkikkercoach wil ik mensen bewegen om zichzelf op één te zetten. Zo draag ik bij aan een mooiere en betere wereld en een eerlijkere communicatie.

Net als hoe een kikker zich transformeert van een klein kikkereitje naar een volgroeide kikker die enthousiast in het leven rondspringt, is mijn leven ook getransformeerd. En nu deel ik dit met jou met de Verkikkering.

Want de enige manier om te transformeren, is je “IK” op 1 zetten.  De enige manier om anderen te helpen, is je “IK” op 1 te zetten.
De enige manier voor een betere wereld, is je "IK" op 1 te zetten.

Er was een moment in mijn leven dat ik zo in de war was, depressief, vermoeid en druk, dat ik even geen uitgang meer kon zien. Ik wist niet wat ik wilde, wie ik was. Ik had een identiteitscrisis. En dit gebeurde toen we net amper een jaar waren geemigreerd naar Australie.
En ik niemand kende. Mijn familie niet had. Of vrienden. Ik moest het alleen doen. Als ik nu terugkijk, zou je kunnen zeggen dat ik in een burn-out zat. Maar doorknokken moest ik. Dat had ik geleerd.

Tot ik niet meer door kon. Totdat ik me realiseerde dat het "martelaars' leven dat ik leidde, leidde tot een ongelukkige en gestresste moeder, echtgenote en vrouw die niet meer kon geven, maar dit wel wilde. Ik wilde meer. Ik wilde meer rust, meer gezondheid, meer balans. Ik wilde weten wie ik was, wat ik wilde, ik wilde me gelukkig voelen. Ik wilde meer verbinding met anderen, en ik wilde gewoon meer "leven" in plaats van te overleven. Want dat was het meer of meer. Ik leefde niet, ik werd geleefd. Tot toen ik die ochtend wakker werd en zo ongelukkig was, dat er een licht in me ontbrandde, dat me liet weten dat ik de sprong kon wagen. Dat heb ik gedaan.

Door voor mezelf te zorgen. Door mezelf op 1 te zetten en alle moetens en beperkende overtuigen over mezelf en de wereld, van me af te schudden.
Het moment dat ik zo ongelukkig was dat het niet meer zo door kon gaan, maakte ik de beslissing om te veranderen doordat ik me realiseerde dat:      - Ik veel te veel gaf vanuit een lege, vermoeide Marije
-  Ik niet wist wie ik was, en dat ik dacht wie ik was, was gebaseerd op wat anderen van mij dachten. Ik liet anderen bepalen wie ik was.
-  Veel van de keuzes die ik had gemaakt, gebaseerd waren op wat anderen, en de maatschappij, van mij verwachtten.
-  Ik alleen maar “druk” was, en wilde presteren en “doen”, om succesvol te zijn, en gevonden te worden.

En de reden dat ik ongelukkig was, was omdat ik mezelf dwong om te DOEN.
En tja, dat liep niet goed af.  Dus op het moment dat ik de keus maakte om te veranderen, zette ik mezelf op 1. Ja, ook in mijn gezin. Want ik realiseerde mij dat ik alleen maar meer kon geven als mama gelukkig was. En dat mijn kinderen een gelukkige mama verdienden.

Ik veranderde mijn eetpatroon en werd waanzinnig fit en sterk.
Ik las alles wat los en vast zat aan en volgde vele persoonlijke ontwikkelingscursussen.
Ik besteedde aandacht aan mijn gedachten en overtuigingen, en veranderde deze.
Ik kwam los van mijn “doen”, en kwam in het “zijn”, om vanuit deze krachtige positie, te weten te komen wat IK wilde.
Ik liet los dat geluk te vinden was buiten mij en realiseerde dat IK de bron van geluk was. En hierdoor vond ik wat ik echt wilde doen.

Ik startte mijn eigen bedrijf in Australie. Ik ging werken met vrouwen. Ik studeerde Food Coaching, Personal Training, NLP, emotionele intelligentie, coaching, hypnosis en nog veel meer! Ik ging doen wat ik wilde doen en voelde zo’n brandend enthousiasme over het leven, dat ik dit wilde delen met anderen. Omdat ik mezelf op 1 zette, vielen alle andere puzzelstukjes op zijn plaats. Mijn gezin is gelukkiger. Ik heb meer balans in het leven. Ik weet wat ik wil. Ik weet wie ik ben. Ik weet wat ik kan. Ik zorg meer voor anderen, gewoon omdat ik het kan vanuit de kracht die ik zelf heb. Omdat ik genoeg heb om te geven. Omdat ik fit ben. Mijn relaties zijn beter. Ik ervaar meer rust van binnen. Ik “moet” niet meer. Ik mag. Ik wil.

Nu voel ik me krachtig, gepassioneerd, geinspireerd en gebalanceerd. Ik heb helder voor ogen wie ik ben, wat ik wil en wat ik doe.
Van daaruit ben ik volledig tevreden met wie ik ben, en vanuit die balans, lever ik een belangrijke bijdrage aan de wereld. Dat doe ik nu. Ik ben aan de beurt. Ik ben altijd aan de beurt.

Nu help ik jou, samen met Chris, om ook die sprong te wagen.
Naar een leuker leven.