Ik heb al een paar dagen een zere heup. Het begon met een wat zeurende pijn die uitstraalde van mijn heup naar mijn knie, tot het feit dat ik nauwelijks nog kon lopen. Ik ben een ontzettend sport- en bewegingsfanaat. Ik doe elke dag wel iets: ik ren hard, ik wandel, ik doe Pilates, een 7-minute workout en ik sta als ik werk. Dus als ik opeens wordt beperkt in mijn beweging, dan heb ik daar moeite mee. Dan gaat het niet zoals ik wil en dat vind ik niet leuk.
Want ik wil dat het altijd goed gaat.
Ik wil sporten. Ik wil fit zijn. Ik wil me goed voelen.
Maar mijn lijf heeft een ander idee. Mijn lijf wil dat ik rust en herstel. Mijn lijf wil dat ik stop met rennen, met wandelen, met trainen. Want waarom heb ik anders deze pijn in mijn heup? Mijn lijf geeft aan dat het even genoeg is. Maar mijn hoofd wil het anders. Er is dus een conflict tussen wat ik wil en wat ik krijg en dat zorgt voor weerstand.
Weerstand voor wat is.
Ik zag mezelf dus weer gefrustreerd worden omdat ik dingen niet kon doen die ik wilde doen. Ik begon in mijn hoofd scenario’s af te spelen van welke training ik wel zou kunnen doen (misschien alleen de armen?) en hoe ik zo snel mogelijk kon herstellen.
Tot mijn lijf gisteren het even gewoon opgaf. Ik was voor een behandeling geweest en na een uurtje crashte ik letterlijk op de bank neer en kon er niet meer af komen. Mijn lijf gaf het op. En ik besloot dat ik het ook maar op moest geven. Ik moest naar mijn lijf gaan luisteren en het de rust geven om te herstellen.
Ik stopte met het vechten tegen wat is.
Langzamerhand voelde ik me mentaal en emotioneel beter te voelen. Ik genoot van een goede film, de kinderen boden aan om te koken (!!) en liet mijn lijf lekker liggen. Vanochtend werd ik wakker en mijn lijf voelde zoveel beter aan, maar nog niet hersteld. Ik merkte dat het werkte. Ik merkte dat ‘het laten gaan’ met hielp zowel in mijn emoties als in mijn lijf.
Vandaag blijf ik luisteren naar mijn lijf. Het wil niet zitten, want dat doet pijn. Het wil alleen maar liggen of een beetje lopen. Ik laat het maar gebeuren. Welke keus heb ik?
Wat me nog het meest verwondert, is het feit dat ondanks dat ik zovele jaren bezig ben met persoonlijke ontwikkeling, bewustzijnsvergroting en leren voelen, er toch nog een oud programma van weerstand zich afspeelde. Gelukkig ben ik nu meer bewust van dit programma en kan ik het op tijd veranderen om niet te ver te gaan. Aan de andere kant heb ik blijkbaar in de afgelopen weken toch niet genoeg naar mijn lijf geluisterd om dit te voorkomen. Dus leer ik nu weer enorm veel over mezelf.
Dus wil ik jou tips geven als jij in een soortgelijke situatie terechtkomt. Een situatie waarin het niet gaat zoals jij het wil.
- Realiseer je dat het is zoals het is. Het is nu eenmaal zo. Wat er ook gebeurt in je leven, het IS zo. Begin allereerst met het accepteren dat het nu eenmaal zo is. Bekijk de gebeurtenis van een afstandje. Aanschouw het.
- Bedenk welke keuzes je nu hebt en dat jij de vrijheid hebt om te kiezen. Welke optie levert jou de meeste vrede op?
- Volledig accepteren en meegaan in de situatie.
- Volledig accepteren en actie ondernemen om de situatie te veranderen. Stel jezelf de vraag: wat kan ik nu doen?
- Weerstand behouden en de situatie niet accepteren. Deze keus heb je ook, maar realiseer je dat dit de meeste pijn oplevert.
- Weerstand behouden en veranderen. Hierbij onderneem je wel actie, maar in de weerstand. Soms kan dit juist voor enorme motivatie zorgen om de situatie te veranderen. Transformeer de weerstand!
- ‘This too shall pass”. Deze wijsheid las ik ooit in het boek van Eckhart Tolle. Ook dit gaat voorbij. Mijn heup zal genezen, dit gaat voorbij. Het is maar tijdelijk. Alles gaat ooit voorbij, je gaat namelijk ook ooit dood, dus voorbij gaat het zeker! Hoe belangrijk is dit dan nog?
- Stel jezelf de vraag: wat is het positieve wat ik uit deze situatie kan halen? Wat brengt deze situatie jou? In mijn geval brengt het mij fysieke rust en ik heb geleerd dat ik beter naar mijn lijf moet luisteren.
- Heb vertrouwen. Als ik geen vertrouwen heb in een goede afloop, denk ik niet dat het goed komt. Dus heb ik blind vertrouwen dat mijn lijf zich gaat herstellen. Het bewijs ligt in het feit dat mijn lijf altijd is hersteld, zoveel keer! Ik heb gescheurde enkelbanden gehad, kleine en grote wonden en alle keren ben ik ervan hersteld, dus dat zal dit keer ook wel zo zijn. En zo is dat ook met alle andere situaties: het komt altijd goed! Hoe meer vertrouwen jij hebt in een goede afloop, hoe groter de kans daarop. Jouw gedachten en overtuigingen creëren jouw realiteit en hoe positiever deze zijn, hoe beter de uitkomst zal zijn.